ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΑΤΑ: ΘΛΙΨΗ - ΕΝΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

Αισθάνεσαι θλίψη; Απογοήτευση; Νιώθεις ένα κενό μέσα σου που μεγαλώνει συνεχώς; Τη μια μέρα είσαι αισιόδοξος, την επόμενη σε πιάνει απαισιοδοξία και οκνηρία; Δεν βρίσκεις νόημα σε τίποτε και αναβάλλεις ό,τι καλό είχες να κάνεις σήμερα; Νιώθεις αδύναμος να εκτελέσεις αυτό που ονειρεύεσαι; Νιώθεις ανήμπορος να δημιουργήσεις; Δεν πιστεύεις στις δυνατότητές σου και απορείς πως κάποιοι γύρω σου πετυχαίνουν κι εσύ όχι; Αφήνεσαι με τη δικαιολογία ότι δεν θα τα καταφέρεις, ότι μάταια πασχίζεις; Φθονείς τον διπλανό σου επειδή τα κατάφερε; Να σου πω ένα μυστικό; Δεν είσαι ο μόνος.

Να ξέρεις ότι και ο πιο χαρούμενος άνθρωπος κρύβει κάτι που τον προβληματίζει. Έχει μια αδυναμία που του φέρει εμπόδια. Απλά μπορεί να είναι διαφορετική από τη δική σου. Η αδυναμία είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Η αδυναμία ανήκει στη σάρκα, αλλά και στο ανήκει στο πνεύμα. Κάποιοι εμμένουν στην αδυναμία τους με αποτέλεσμα αυτή να μεγαλώνει, να πλαταίνει. Ο πνευματικός άνθρωπος έχει το θάρρος αποδυόμενος τον εγωισμό του να εντοπίζει την αδυναμία του και να τη μελετά για να την καταστείλει, καθώς για να επιτεθείς στον εχθρό χρειάζεται πρώτα να τον μελετήσεις, να δεις σε τι υπερτερεί και με ψυχραιμία με ποια όπλα μπορείς να τον αντιμετωπίσεις.

Εκτός από αδυναμίες έχεις και προτερήματα. Γι’ αυτό λοιπόν, θα ήταν καλό να κοιτάξεις στην αποθήκη των πλεονεκτημάτων σου εκείνα τα όπλα που θα συντελέσουν ώστε να απαλύνεις, αν όχι να εξουδετερώσεις, την αδυναμία. Γιατί στο αρνητικό αντιτάσσεται το θετικό. Αν κοιτάξεις βαθιά και σκαλίσεις, θα βρεις εκείνο το όπλο που θα διαλύσει την αδυναμία. Το έχεις μέσα σου, αρκεί να εξασκηθείς στον τρόπο ανακάλυψής του. Πώς; Μα με την αυτοκριτική.

Οι άνθρωποι συνηθίζουμε να κοιτάζουμε τα των άλλων. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η μεγαλύτερή μας αδυναμία. Αδυνατούμε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας, να τον θεωρήσουμε από μια τρίτη ματιά, από μια γωνιά να τον παρατηρήσουμε, κι αυτό από φόβο ότι θα ανακαλύψουμε πολλά. Βλέπεις ο εγωισμός δεν σε αφήνει να δεις, απλά σε κάνει να συμπεριφέρεσαι ωσάν τυφλός. Νομίζεις ότι βρίσκεσαι μόνος σου μες στο χώρο και παρόλο που δεν βλέπεις, δεν μπορείς να δεις ούτε και τον εαυτό σου για να τον εξετάσεις πιο βαθιά. Μένεις στο μαύρο, μένεις στο σκότος, έχοντας ένα μαντήλι πάνω απ’ όλους και απ’ όλα. Δεν κοιτάζεις τίποτε. Νομίζεις πως κοιτάς τι γίνεται γύρω σου. Ασχολείσαι με το εξωτερικό περιβάλλον κι όχι με το εσωτερικό περιβάλλον σου. Μα τόσο πολύ σε φοβίζει το τι θα βρεις;

Κατά κύριο λόγο οφείλεις να δεχθείς τον εαυτό σου σε όλη του τη διάσταση, και με τα καλά και με τα άσχημα και να προσπαθήσεις να βρεις τις αιτίες για το καθετί. Πχ που οφείλεται το ότι δεν είμαι κοινωνικός; Που οφείλεται το ότι δεν έχω φίλους; Που οφείλεται το ότι δεν πετυχαίνω τους στόχους μου; Το καθετί έχει την εξήγησή του. Σκάλισε τον εαυτό σου από την παιδική του ηλικία και προσπάθησε να τον αναλύσεις. Η καλύτερη ψυχανάλυση είναι αυτή που κάνουμε μόνοι μας. Μόνο και μόνο η διαδικασία ότι βάζουμε τον εαυτό μας απέναντι και τον εξετάζουμε μας κάνει δυνατούς. Δεχόμαστε τη φύση και τις συνήθειές μας και αφού αποκτάμε τη συνείδηση αυτών, μπορούμε άμεσα να αλλάξουμε ή τουλάχιστον να βελτιώσουμε τα κακώς κείμενα.

‘’Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν’’. Ακόμα κι ο χριστιανισμός ανακοινώνει ότι η βασικότερη εντολή του είναι να αγαπάμε τον διπλανό μας, τον φίλο, τον αδερφό μας, όπως αγαπάμε τον εαυτό μας. Δεν απορρίπτεται δηλαδή η αγάπη του εαυτού μας, αντίθετα ενισχύεται. Όμως, αυτή η αγάπη δεν ενέχει εγωισμό. Δεν έχει καμία σχέση με τη φιλαυτία, αντιθέτως με την ευεργεσία. Αγαπώ τον εαυτό μου σημαίνει κάνω ωφέλιμα πράγματα γι’ αυτόν και συνάμα θέλω να κάνω ωφέλιμα πράγματα και για τον άλλον χωρίς να επηρεάζω αρνητικά ούτε την ψυχική μου υγεία, αλλά κι ούτε και των γύρω. Η σχέση με τον εαυτό μου αντικατοπτρίζει τη σχέση μου με τους άλλους. Πώς θα οικοδομήσω αν δεν οικοδομηθώ; Πώς θα βοηθήσω τον διπλανό μου αν δεν βοηθήσω τον εαυτό μου;

Η θλίψη και η απόγνωση λοιπόν ξεκινάει από την αδυναμία που έχω, την οποία εντοπίζω με την αυτοκριτική. Αλλάζοντας την αδυναμία, βρίσκοντας λύσεις για την καταπολέμησή της απομακρύνω την απογοήτευση, απομακρύνω τη θλίψη. Θα έρθουν πολλές κι άλλες θλίψεις και απογοητεύσεις, καθώς αποτελούν κομμάτι της ζωής. Το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορώ να δεχθώ τη δυσκολία και κατά πόσο μπορώ να την πολεμήσω. Το να γνωρίσεις τον εαυτό σου έχει δρόμο μεγάλο, έχει μάχη σκληρή. Εντούτοις μέσα από την αυτογνωσία και την αυτοκριτική έρχεται η θεία χάρη κι έτσι χαίρεσαι όλο και πιο πολύ που είσαι ζωντανός και πολεμάς!