Κάποτε ένας άνθρωπος είχε να επιλέξει να ακολουθήσει ανάμεσα σε δύο δρόμους. Ο ένας ήταν στενός, ανηφορικός και κακοτράχαλος, ενώ ο άλλος πλατύς και ίσιος. Κάποιος του είπε ότι ο στενός δρόμος οδηγούσε σε ουράνια παλάτια, έμπροσθεν του δημιουργού του σύμπαντος κι ως πιστός ζηλωτής ακολούθησε με αποφασιστικότητα την στενή οδό, ενώ παράλληλα έβλεπε τον πλατύ δρόμο στα δεξιά του. Κάποια στιγμή η ανάσα του άρχισε να γίνεται βαριά και το σώμα του να εξασθενεί και να κάμπτεται. Σε ένα σημείο εκεί που γόγγυζε είδε έναν άνθρωπο κατάχαμα στο έδαφος να σέρνεται και να πονά. ‘’Τι κάνεις εσύ εδώ;’’ Τον ρώτησε. ‘’Δεν μπορώ άλλο να συνεχίσω κουράστηκα, αλλά εσύ συνέχισε, μην τα παρατάς, μπορείς. Μην κάνεις το λάθος που έκανα εγώ’’. Τότε ο Θεός έβαλε στην καρδιά του ανθρώπου να σηκώσει αυτόν που κειτόταν στο έδαφος. ‘’Δεν τερματίζω αν δεν τερματίσουμε μαζί’’. -‘’Μα δεν θα μπορέσουμε, σου είμαι πρόσθετο βάρος’’. -‘’Όχι, δεν τερματίζω μόνος μου. Ή μαζί θα σταματήσουμε ή μαζί θα συνεχίσουμε ως το τέρμα’’. Τότε ο δρόμος έγινε πιο δύσκολος, αλλά η δύναμη αυξήθηκε και χωρίς να το καταλάβουν οι δύο άνδρες πέρασαν τη γραμμή τερματισμού και είδαν το παλάτι που τους περίμενε. Υπηρέτησε τον διπλανό σου, βοήθησέ τον να σηκωθεί κι εκείνος εσένα με τη χάρη του Θεού. Όταν είμαστε πολλοί, ενωμένοι με την αγάπη ο δρόμος γίνεται πιο σύντομος και περισσότερο βατός. Δεν είσαι μόνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου