Ερωτεύτηκα τις λέξεις, ένα ατέλειωτο τοπίο συλλαβών που σιγοτραγουδούν σ’ ένα ρυθμό δικό τους. Αυτόνομες, παντοτινές, εκεί μέσα ζουν, στην ψυχής το στερέωμα και περιμένουν να ξεχυθούν με πάθος.
Ερωτεύτηκα τις λέξεις, που χορεύουν άφοβα στο σκότος σε διαφορετικούς συνδυασμούς σχηματίζοντας ανεξάρτητα, ημιτελή και τέλεια σύνολα. Δεν τους νοιάζει που θα σταθούν, δεν ακούνε σε κανόνες. Πότε εδώ, πότε εκεί, επιλέγουν πως θα ακουστούν. Με απορία, θαυμασμό, με δισταγμό και σοβαρότητα, με ανησυχία και ενθουσιασμό, με επιβολή κι αποφασιστικότητα.
Αχ! Nα ήμουν λέξη ελεύθερη να ταξιδεύω σε κάθε ποίημα, σε κάθε δημιούργημα του νου για λίγο να στεκόμουν, να με συλλαβίζουν oi άνθρωποι, ν’ακούω τ’ όνομά μου και έπειτα μεγαλόπνοη να μένει η πινελιά μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου